Roberto bar e cucina: l’appetito vien mangiando ⋆ UIT072 Alkmaar

L’appetito vien mangiando, “van lekker eten krijg je trek,” zeggen de Italianen. Dat gezegde geldt zeker voor Trattoria Roberto Bar e Cucina, Alkmaars nieuwste Italiaanse restaurant. Traditionele gerechten in een modern jasje, verse producten, een fijne setting en goeie roots zijn de beste ingrediënten voor la dolce vita. Wij mochten aanschuiven bij Roberto’s, Bon Appetito!

Roberto Bar e Cucina

Roberto Bar e Cucina zit aan de Kennemerstraatweg, tegenover de Hout, in het pand dat voorheen onderdak bood aan de Burgemeester en later Restaurant Seasons. Sinds 1 maart wappert er een Italiaanse vlag en kun je aan tafel bij il fratello van Hofman. De Italiaanse broer dus, en dat betekent dat je hier kleine gerechtjes eet die je mag delen.

Trattoria, ristorante, osteria of pizzeria?

Wat is eigenlijk het verschil tussen een trattoria een ristorante en een osteria?

Een trattoria is een gezellig klein restaurant waar de sfeer informeel is en het personeel casual gekleed. Afhankelijk van de trattoria werken ze wel of niet met een menukaart. De gerechten zijn vaak lokale specialiteiten en altijd bereid met producten die op dat moment beschikbaar zijn. Dus geen asperges in de winter en geen paddenstoelen in de zomer.

Een Osteria is wat we in Nederland kennen als een herberg of eetcafe. Hier ga je vooral naar toe voor een biertje of een wijntje. Het menu is erg klein en bestaat uit locale simpele gerechten. Een casalinga dit bijna hetzelfde als een osteria meer dan nog kleiner. De letterlijke vertaling is “huiselijk”.

Tot slot, de pizzeria en die heeft weinig uitleg nodig. Behalve dat het leuk is om te weten dat de meeste Italianen bier drinken bij hun pizza in plaats van wijn.

We komen binnen op een gewone dinsdagavond. Wat gelijk opvalt, is de gezellige drukte bij Roberto. Het is er lekker bedrijvig: bijna alle tafeltjes zijn bezet en overal genieten mensen samen van de lekkere gerechtjes die links en rechts worden uitgeserveerd.

Het restaurant heeft een stijlvol maar niet overdreven interieur. De bar staat gezellig in het midden van de zaak. Achterin sieren afbeeldingen van oude reclameposters van Martini en Campari de muren. De geuren uit de deels open keuken verraden al dat je hier bij een echte Italiaan bent. De borden die de keuken uitkomen beloven veel goeds!

Roberto himself

Roberto en Sabrina

Roberto is het restaurant van een echte Italiaan. En als we zeggen echte Italiaan, dan bedoelen we dat ook zo.

Roberto Ovaleo Pandolfo is amicaal, gastvrij, sociaal en vol passie over alles wat met eten en drinken te maken heeft. Opgegroeid in Napels, de culinaire bakermat van lasagne, pizza margherita en de spaghetti vongole (hou die laatste even in gedachte). Ooit naar Nederland gekomen om een paar dagen pizza te bakken bij Puchini, een inmiddels allang gesloten Italiaanse bar in Heiloo. Daarna kwam hij in Heerhugowaard terecht bij La Brocca, en verkaste een paar jaar later naar Fabricca in Bergen. Bij La Brocca heeft Roberto Sabrina leren kennen.

Sabrina Marongiu komt uit een Italiaans horecagezin. Haar vader en oom hebben Heerhugowaard, met La Brocca, kennismaken laten met de Italiaanse smaak, sfeer en gastvrijheid. De passie voor goed eten en gastronomie is er dus met de pastalepel in gegoten.

Sabrina heet ons van harte welkom en we krijgen een mooi tafeltje bij het raam. Ook Roberto zelf komt even aan onze tafel en vertelt heel snel en vol enthousiasme over het restaurant.

Niet veel later staat Roberto opnieuw aan onze tafel maar nu met een pizza. “Om alvast in de stemming te komen”. De Pizza Marinara staat niet op de kaart en is speciaal voor ons gemaakt.

Een pizza marinara is een echte klassieker uit Napels en volgens Napolitanen naast de Margherita ook de enige pizza die er bestaat. Het is niet veel meer dan een pizzabodem met tomatensaus, maar vergis je niet: een Pizza Marinara is de handtekening van elke pizzabakker.

Een tomatensaus en een perfecte pizzabodem zijn onderscheidend in een pizza. En wat voor een handtekening was dit! De tomatensaus was een beetje aangekleed met kappertjes en oregano en waanzinnig goed van smaak. De pizzabodem was by far de dunste pizza bodem de we ooit hebben gegeten. Dit is een erg lekkere binnenkomer!

Klassiekers en een halve meter pizza

Na een blik op de kaart zien we prima overzichtelijk scala aan gerechten. Voornamelijk Italiaanse klassiekers die iedereen wel eens heeft gegeten maar er evengoed heel erg aanlokkelijk uitzien.

Ook heeft Roberto’s een mooie overzichtelijke kaart met pizza’s waarvan de Pizza Mezzo Metro ons het meest op viel. Juist, een pizza van een halve meter!

De prijs per gerecht is erg netjes en varieert van € 9,90 voor een caprese of risotto tot € 12,75 voor de Ossobuco. We laten de keuze aan de keuken en vragen een mooie selectie gerechtjes om van alles proeven.

Primi Piatti

De eerste ronde van vier verschillende gerechtjes komt op tafel. De Insalata Caprese, een smakelijke variant op dit typisch voorgerecht in de kleuren van de Italiaanse vlag. Pesto, in plaats van basilicum en het rood komt van gepofte cherrytomaatjes. Ook hebben we Vitello Tonnato: kalfsvlees, tonijnsaus maar ook met een heerlijk stukje verse tonijn.

De Short-ribs zijn gemarineerd in mosterd en het Peroni bier dat ook op de tap zit. Deze ribbetjes zijn smaakvol en zo zacht gegaard dat het vlees van het bot valt als je ernaar kijkt.

Het laatste gerechtje van deze ronde is een steak tartare op een stukje been met merg. Het wat grover gesneden vlees combineert erg goed met de zilte en vettige smaak van het merg. Deze steak tartare staat op dit moment niet op de kaart maar de keuken liet doorschemeren dat dit wel een kanshebber is op de nieuwe kaart. Wij zouden hem er met hoofdletters op zetten in ieder geval.

Secondi Piatti

Onze tafel wordt weer vol gezet met 4 nieuwe prachtige gerechtjes. Een Parmigiana di Melanzane, een soort lasagne maar dan zonder vlees en de pastabladen zijn vervangen voor flinterdunne plakjes aubergine. Twee andere gerechtjes komen van het krijtbord. De vis van de dag, een dorade met asperges en het vlees van de dag, kalfsvlees met salie saus zijn allebei hele mooie smaakvolle gerechtjes. Tot slot de Linguine alle Vongole, dit is een typisch pasta gerecht met Venusschelpjes uit Napels en de trots van Roberto. Hoewel de pepertjes in ons geval misschien iets te pittig waren voor onze tere Alkmaarse mondjes was de smaak van de Vongole ook echt iets om trots op te zijn.

Dolci

We sluiten af met een dessert. Er is voor ons een plateau gemaakt met bijna alles was de ‘dolce’ kaart te bieden heeft. We genieten van het Oreo ijs, de Panna Cotta en een heerlijke Tiramisu. Tot slot komt ook de huisgemaakte limoncello op tafel. Het recept is simpel, citroen, suiker, water en alcohol zijn de enige ingrediënten voor Limoncello. De tijd en aandacht bepalen voor een deel de smaak van de Limoncello maar het draait vooral om de herkomst van de citroenen. Dat is lastig want de beste citroenen groeien in het zuiden van Italië en zijn lastig in Nederland te krijgen. Roberto heeft het met biologische ‘moeten doen’ maar het resultaat doet niet onder voor de Zuid Italiaanse versies. Als we bij Uit072 ooit een lijstje gaan maken met de lekkerste huisgemaakte Limoncello’s weten we wel een kanshebber.

Het einde van onze Italiaanse avond komt nabij. De italiaanse muziek in het restaurant gaat iets harder en wij praten nog een beetje na met de keukenbrigade onderleiding van Jeroen Stoop (hof van Sonooy, Hofman en Laurens). Roberto’s is nog maar net open en er wordt al volop gesproken over de nieuwe kaart. Voorbij komen een Saltimbocca, een scaloppine (gepaneerd stukje kalfsvlees) met citroen. Wij staan te watertanden en kijken alvast uit naar de nieuwe gerechten.