We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Elke twee weken schrijft stand-up comedian en Alkmaarder Jacob Adriani een column over wat hem opvalt of bezighoudt. Soms puur humoristisch, soms geëngageerd, maar altijd scherp en prikkelend.

Weet jij dat deze maand een hele bijzondere is? Waarschijnlijk niet. Mei is namelijk de Internationale Lyme Awareness Maand, waarin aandacht wordt gevraagd voor de tekenbeetziekte.

Dat is nogal wat, maar helaas lijkt niemand dit te weten. Om mensen hiervan op de hoogte te stellen, hebben we eigenlijk een Lyme Awareness Maand Awareness Maand nodig, liefst in april. Zodoende organiseer ik die al jaren, maar het krijgt nog nauwelijks aandacht…

“Ik wou ermee aan de slag, maar helaas bleek de hele maatschappelijke kalender al volgepland”

Dus nu leek het mij een goed idee om maart in te lijven als Lyme Awareness Maand Awareness Maand Awareness Maand, de maand waarin we mensen op de hoogte stellen van de maand die aandacht vraagt voor de maand die bewustzijn creëert rondom tekenbeetziekten.

Ik wou ermee aan de slag, maar helaas bleek de hele maatschappelijke kalender al volgepland. Zo is mei niet alleen Lyme Awareness Maand, maar ook themamaand voor nog 3 doelen, telt het ook nog 4 themaweken en liefst 57 speciale dagen! Knap, op slechts 31 data.

Er blijkt dan ook een dag geclaimd voor ongeveer ieder denkbaar doel. Mijn verjaardag, 30 augustus, is in mijn leven doorgaans de Jacob Adriani Waarderingsdag, maar dat is voor de rest van jullie natuurlijk gewoon de Internationale Dag voor Slachtoffers van Gedwongen verdwijningen (die vermoedelijk aandacht vraagt voor het leed van goochelaarsassistentes).

Op het eerste gezicht hartstikke leuk dat overal een speciale dag/week/maand voor is, maar in werkelijkheid is dit een probleem. Het is zelfs een veel groter probleem dan de meeste mensen beseffen!

We zouden eigenlijk elk jaar een bepaalde dag moeten stilstaan bij de omvang van dit probleem, een soort Er-Zijn-Te-Veel-Speciale-Dagen-Dag. Maar goed, dat maakt dat de situatie alleen maar erger, dus laat me dit aanpakken binnen de strekking van één column.

Het probleem: er zijn te veel gelegenheden om bij te houden. Zo is er een Internationale Dag van het Handen Wassen én een Internationale Dag van de Handhygiëne, die nog losstaat van de Dag van de Persoonlijke Hygiëne. Vuil op je kalender.

Het resultaat is dat echt belangrijke zaken worden verdrongen. Voorbeeld: al ruim 60 jaar lang is 25 september de Werelddovendag, maar daar hoor je nooit wat over. Zonde.

De gemakkelijkste oplossing zou zijn om allerlei dagen te schrappen. Maar er is natuurlijk een reden dat er zo veel zijn: iedereen wil nu eenmaal aandacht voor dat onrecht of die aandoening die hen het meest direct raakt.

Er is een dag voor tuberculose, kanker, kinderkanker, darmkanker, alzheimer, diabetes, plasziekten; er is zelfs een Week van de Hoogsensitiviteit (terwijl je die mensen volgens mij juist een plezier doet door geen ophef te maken).

Dus, hoe geven we iedereen de ruimte om aandacht te vragen voor hun doel, en zorgen we er tegelijkertijd voor dat de kalender leeg genoeg is om die aandacht ook echt te krijgen? Heel simpel: groeperen! We doen elke maand één dag met een thema, die iedereen kan vieren op hun manier. Enkele hoogtepunten uit de nieuwe maatschappelijke kalender:

  • Januari heeft met Blue Monday de meest depressieve dag van het jaar. Daarom voegen we die samen met Pannenkoekendag, de Landelijke Dag Psychische gezondheid en – voor wie het écht zwaar heeft – de Week van de Euthanasie.
  • We vieren Vrouwendag op 8 maart tegelijk met Geen BH-Dag én met de Dag van de Ingenieur, voor vrijheid en het breken van stereotypes.
  • In mei voegen we Dag van de Arbeid samen met de Internationale Dag tegen Kinderarbeid, die we ludiek combineren met de verkoop van Kinderpostzegels.
  • In September World Cleanup Day samen met Earth Day én dit wordt de Filevrije Dag door hiervan ook Wereldfietsdag te maken.
  • Dierendag op 4 oktober wordt gecombineerd met Wereld Vegetarismedag, waarop omnivoren vegetarisch eten, vegetariërs veganistisch eten, en veganisten vasten.

En mijn favoriet: 7 december, Nationale Vrijwilligersdag. Al die mensen die nu het hele jaar door collecte lopen voor hun favoriete ziekte komen voortaan állemaal op deze dag aan de deur, als een soort terminale Sint-Maarten.

Iedereen krijgt verplicht vrij, dus geen excuus: óf je loopt collecte, óf je verlicht je huis met kaarsjes en zorgt dat je een bak cash bij de deur hebt staan. Collectanten versieren hun collectebus en zingen liedjes aan de deur.

Het geld voor Sinterklaas en Kerst gaat nu voornamelijk naar ’t goede doel en alle problemen in de wereld ooit worden opgelost.