We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Daten in 072? Onze expressieve, energieke serial dater Gwen, neemt je mee in haar single-date-leven! Vandaag alweer haar vijfde column over die onvermijdelijke blind date.

Gwen & the City #5

Als je als single in de datingwereld leeft dan ga je geheid af en toe op een blind date. Ja, het kan via Happn of Tinder of een van die andere schijt-apps, maar heel af en toe word je op een blind date gestuurd.

In mijn geval is dat niet heel af en toe, maar gewoon één keer.

Bitch, als je weet dat ik van Brad Pitt houd, waag het dan niet om mij Steve Urkel aan te bieden.

Blind dates zijn sowieso vreemd, als je erover nadenkt. Iemand koppelt je aan iemand die je nog nooit hebt gezien of gesproken, die zij zelf niet leuk genoeg vinden om mee te daten. Soms denken mensen je smaak te kennen, maar blijkt dat ze je gewoon haten en willen dat je ongelukkig bent.

Oké, dat is misschien wat melodramatisch, maar bitch als je weet dat ik van Brad Pitt houd waag het dan niet om mij Steve Urkel aan te bieden. En als ik vraag om Channing Tatum, dan wil ik geen fucking Harry Potter.

Anyway, blind dates zijn spannend. Dat kan niet ontkend worden. Je hebt geen idee of je op dezelfde lijn ligt en of je überhaupt tot hem aangetrokken zal zijn. Ook moet je doen alsof je normaal bent. En in werkelijkheid ben ik dat dus niet. Maar je moet dus doen alsof, anders schrik je ze af. Ik laat ze er dan gewoon achter komen dat ik niet helemaal 100 ben, dan is de kans er in ieder geval nog dat ze het aandoenlijk vinden.

Het is duidelijk dat ik nieuwe vrienden moet zoeken.

Ik ben op een dag aan het bankhangen en krijg een berichtje binnen van een onbekend nummer. “Heej, ik heb je nummer van een vriendin. Zij denkt dat wij het wel kunnen vinden samen. Ben nieuw hier. Zin in een drankje?” 

Ik ben natuurlijk super sceptisch en vertrouw het voor geen reet. Ik reageer met: “Fuck you,” om vervolgens een berichtje binnen te krijgen van een vriendin met: “Ik heb je nummer aan een leuke gast gegeven. Ga van de bank af trut! Toedels!”

Het is duidelijk dat ik nieuwe vrienden moet zoeken. Ik bied de jongen mijn excuses aan en leg uit dat ik er vanuit ging dat het een grap was. We kletsen een tijdje en hij blijkt best humor te hebben, dus als hij vraagt of ik een keer wil afspreken overweeg ik toch ‘ja’ te zeggen. We drinken wat in de stad en het is eigenlijk best gezellig.

We blijven tot sluitingstijd, waarna hij vraagt of ik nog mee naar zijn huis wil. Dan ga ik even nadenken.

“Ga ik de rest van mijn leven met deze jongen delen?” Nee.
“Vind ik hem onaantrekkelijk?” Nee, ook niet.
“Als ik met hem meega, gaan we dan seksen?” Waarschijnlijk.
“Maar hoe lang heb jij ook alweer geen seks gehad mevrouwtje?”

“Ja is goed, kopje thee kan geen kwaad.”

Ik trek mijn shirt uit en gooi het naar hem. “Nou kom op dan”, zeg ik terwijl ik mij omdraai en richting zijn slaapkamer loop.

Eenmaal bij hem binnen gaan we naast elkaar op de bank zitten. Hij lijkt steeds verlegener te worden. Ik kijk ondertussen naar de klok en zie dat het superlaat is.

Als ik mijn hand op zijn been leg, verstijft zijn been. Als ik oogcontact probeer te maken, kijkt hij weg. Dan zet hij de televisie aan en stopt hij met zappen als hij op het nieuws komt. Goh, die jongen weet wel een sexy sfeer te creëren.

“Waarom heb je me hier uitgenodigd?”, vraag ik. Hij begint zenuwachtig te lachen en kijkt weg. Ik sta op en zeg dat ik wel denk te weten waarvoor hij mij heeft uitgenodigd. Ik trek mijn shirt uit en gooi het naar hem. “Nou kom op dan,” zeg ik, terwijl ik mij omdraai en richting zijn slaapkamer loop.

Als hij eenmaal achter mij aan is gelopen sta ik intussen in mijn ondergoed en slipje.

Hij is letterlijk met alles aan het prutsen. Echt helemaal niets gaat smooth. Van het voorspel tot het condoom omdoen. Het is allemaal rampzalig.

Opeens wordt het beestje wakker en begint hij mij superheftig te zoenen. Hij duwt me op het bed, maar ik knal met mijn hoofd tegen de muur. De ongemakkelijkheid gaat vanaf dat moment van kwaad naar erger.

Hij is letterlijk met alles aan het prutsen. Echt helemaal niets gaat smooth. Van het voorspel tot het condoom omdoen. Het is allemaal rampzalig.

Zó rampzalig zelfs dat ik een beetje wil lachen, maar die arme jongen zal nooit meer met een meisje durven seksen als ik dat doe. Gelukkig duurt het allemaal maar een minuut of drie voordat hij naast mij neerploft.

Die arme, arme jongen…

“Vond je het ook zo lekker?” , vraagt hij als ik mij begin aan te kleden. Die arme, arme jongen. “Tuurlijk”, zeg ik met een glimlach.

Eenmaal thuis app ik mijn vriendin het hele verhaal met de mededeling dat ik minder Samantha van Sex and The City ben dan ik graag denk en dat one night stands gewoon écht niet mijn ding zijn.

Dan hoor ik mijn telefoon afgaan en zie ik een berichtje van hem. “Wat doe je komende donderdag?”

Alles behalve jou jongen, letterlijk alles behalve jou….

Liefs Gwen